حضور آمریکا در سوریه پرخطرتر از هر زمان شده است

"شاید مداخله نظامی آمریکا در سوریه یک مداخله کم هزینه به نظر برسد، اما در واقعیت امر اینگونه نبوده است."

به گزارش ایران اکونومیست، پایگاه "نشنال اینترست" در تحلیلی با عنوان "حضور آمریکا در سوریه پرخطرتر از هر زمان شده" نوشته است:

«به نظر می‌رسد دکترین سیاست آمریکا در سال ۲۰۲۳ در سوریه این است که تفکر جدید را دور انداخته و تفکر کهنه را پذیرا باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سربازان آمریکایی در پی وقفه‌ای حاصل از حملات ترکیه به نیروهای کُردِ مورد حمایت آمریکا در سوریه عملیات‌هایشان را از سر گرفته‌اند. این تمایل شدید به حفظ وضعیت موجود ریسک‌هایی که باعث افزایش تهدید علیه ادامه حضور آمریکا در سوریه شده‌اند را نادیده می‌گیرد.

تصمیم واشنگتن برای حمایت از شورشیان سوری در آغاز جنگ داخلی سوریه فاجعه‌آمیز از آب در آمد و سبب ظهور داعش و سایر گروه های شبه‌نظامی شد. کشتار متعاقب و ظهور داعش، مداخله بیشتری را به همراه داشت اما پس از اعلام شکست داعش، توجیه آمریکایی ها برای ماندن در سوریه به طرز فزاینده‌ای مبهم شد. اکنون، منطق منحرفی که برای توجیه استقرار نیروهای آمریکایی در سوریه استفاده می شود، حفاظت از همان نیروهای آمریکایی است. این چرخه خودمحور، که در آن واشنگتن برای هر راه حل مشکلی ایجاد کرده است، به اندازه کافی به طول انجامیده است.

هر چند استراتژی واشنگتن ایستا است، اما وضعیت پویاتر و متزلزل‌تر از همیشه است. حملات راکتی اخیر ترکیه به نیروهای کرد در فاصله حدودا ۱۲۰۰ متری نیروهای آمریکایی به وقوع پیوست. ترکیه متحدان کرد واشنگتن را تروریست می‌داند و بمبگذاری اخیر در استانبول احتمال تهاجم زمینی دیگری از ترکیه به سوریه را افزایش داد. ترکیه یکی از اعضای ناتو است و درخواست سوئد و فنلاند برای عضویت در ناتو را به دلیل نگرانی هایش در مورد شبه نظامیان کرد در بن بست قرار داده است. بعید است که آمریکا از درگیر شدن بیشتر در نزاعی که از دهه ۱۹۷۰ ادامه دارد، چیزی عایدش شود. علاوه بر این، با توجه به سطح بالای جدی گرفتن تهدید تروریسم توسط آنکارا، ضدیت با ترکیه احتمالاً انسجام ناتو را تضعیف می کند.

حضور آمریکا در سوریه نیز فراتر از اهداف مورد نظرش ادامه یافته است. همین چند هفته پیش داعش برای سومین بار رهبر خود را از دست داد. سه سال پس از اعلام شکست داعش، این گروه تا حدی ریشه کن شده که هویت آن رهبر و جانشینش ناشناخته مانده است. متحدان کرد واشنگتن عملیات علیه داعش را به طور کامل متوقف کرده اند. حالا چرا واشنگتن باید حاضر باشد صدها سرباز آمریکایی را برای مبارزه با دشمنی که اساساً یک گونه در خطر انقراض شده به خطر بیندازد؟

حتی قبل از حملات اخیر ترکیه در سوریه، دلایل زیادی برای خروج وجود داشت. گروه‌های حامی  ایران مرتبا نیروهای آمریکایی را در داخل سوریه و عراق هدف قرار می دهند. آمریکا مجبور نیست این ریسک را بپذیرد. این نیروها تا زمانی که نیروهای آمریکایی آنجا را ترک کنند به مقابله با آنها ادامه خواهند داد. خارج شدن از سوریه به معنی رها شدن ابتکار عمل یا قبول شکست نیست بلکه تصدیق می کند یک دهه اجرای تاکتیک های بی ثمر سودی به همراه نداشته اند. واشنگتن در قبال مردم کشور خودش وظیفه دارد نه نسبت به ماموریتی با اهداف مشکوک و نسنجیده.

سوریه جزو منافع اصلی آمریکا نیست. در واقع، سوریه در حاشیه منطقه ای قرار دارد که آمریکا قبلاً در استراتژی دفاع ملی خود تأکید را از روی آن برداشته است. در مقابل، سوریه برای ایران حیاتی است. سوریه هم بخشی از شبکه بازدارندگی ایران است و هم از نظر مذهبی با رهبران شیعه ایران مرتبط است. بنابراین، در حالی که آمریکا بازیگر بزرگ‌تری است، اما ایران مایل است برای حفظ نفوذ خود در سوریه خطرات خیلی بیشتری را متحمل شود. این به معنی حمایت از حملات مخاطره آمیز به نیروهای آمریکایی به منظور فشار برای خارج ساختن نیروهای آمریکایی است.

اشغال سوریه از سوی آمریکا ممکن است کم هزینه به نظر برسد، اما اینطور نیست. اولاً، هر چند تعداد ۹۰۰ سرباز در سوریه شاید نیروی کوچکی به نظر برسد، این اما حجم بالای دارایی‌های مورد نیاز برای حفظ و پشتیبانی آنها را پنهان می‌کند. محوریت دادن به هزینه پایین همچنین خطر تشدید تنش با ایران را که می تواند برای نیروهای آمریکایی در سراسر خلیج فارس یک خطر باشد، به عنوان یک فاکتور در نظر نمی‌گیرد. ده‌ها هزار نیروی آمریکایی در عراق، کویت، امارات، عربستان سعودی و قطر به طور بالقوه در تیررس پهپادها و موشک‌های بالستیک ایران قرار دارند.

واشنگتن به خرج کردن خونها و پولهای خود برای یک جنگ بی پایان ادامه می دهد؛ جنگی که زندگی میلیون ها شهروند را مختل کرده است. تداوم این ماموریت ممکن است از نظر سیاسی آسان باشد، اما حاکی از بزدلی اخلاقی با هدف جلوگیری از تغییر الگوی شکست خورده دهه گذشته است. تلفات مداخله گمراه در سوریه فراتر از میدان جنگ است. مادران، پدران و فرزندان سنگینی فشار اعزام های بی پایان به ماموریت و ترس از دست دادن عزیزان خود را تحمل می کنند. وقت آن است که واشنگتن به این درد پایان دهد و نیروهای ما را از سوریه به خانه بازگرداند.»

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: سوریه ، عراق ، آمریکا ، آنکارا ، ترکیه

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: سوریه عراق آمریکا آنکارا ترکیه حضور آمریکا در سوریه نیروهای آمریکایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۴۴۸۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا مست عشق پای ستارگان ترکیه‌ای را به سینمای ایران باز می‌کند؟

به گزارش همشهری آنلاین، ‌ طولانی شدن روند تصویربرداری و توقف تولید در زمان کووید و ماجراهایی که بعد از تصمیم تهیه‌کننده ترکیه ای برای اکران فیلم در این کشور پیش از اکران در ایران پیش آمد بخشی از حواشی بود که این فیلم تا رسیدن به اکران پشت سر گذاشت، هرچند اکرانش هم بی‌مسئله نبود.

فیلم چند نوبت قرار بود به اکران برسد که هر بار به تعویق افتاد. آخرین بار همین یک هفته قبل از اکران بود که باز به هفته بعد از آن موکول شد.

اما این‌ها تمام ماجراهای این فیلم نبود. به جز انتخاب بازیگران نقش مولانا و شمس که بازخوردهای زیادی داشت، استفاده از بازیگران ترکیه‌ای مثل‌ هانده ارچل، ‌ ابراهیم چلیک‌کول، بنسو سورال، ‌ بوران کوزوم، ‌ سلما ارگچ، ‌ حسام منظور و هالیت ارگنچ هم یکی از مسائلی بود که صحبت‌های زیادی درباره آن شد.

حضور بازیگران ترکیه‌ای در فیلم‌های ایرانی البته به سال‌های دور برمی‌گردد. در سال‌های پیش از انقلاب هم بازیگران ترکیه‌ای در فیلم‌های فارسی بازی کرده بودند. مهم‌ترین و پرکارترین آنها جنید آرکین است که در ایران با نام فخرالدین شهرت دارد. او از سال ۴۷ تا ۷۴ در ۱۶ فیلم و سریال ایرانی بازی کرد. اولین آنها یوسف و زلیخا بود و آخرینش سریال مزد ترس که سال ۷۴ پخش شد. به جز او امل سایین خواننده و بازیگر ترک هم پیش از انقلاب در چند فیلم ایرانی حضور داشت.

دو دهه بعد از انقلاب حضور ستارگان ترک در فیلم‌های ایرانی ادامه پیدا کرد. آدم برفی ساخته داود میرباقری که سال ۷۳ ساخته شد، اگرچه از بازیگران ترکیه‌ای استفاده نکرد، اما به نوعی پیشقدم ساخت فیلم در ترکیه شد.

پس از آن در دهه هشتاد فیلم‌ اکواریوم ایرج قادری در ترکیه فیلمبرداری شد و بعدتر در دهه‌ی ۹۰ فیلم‌هایی نظیر گناهکاران از فریبرز قریبیان، بغض به کارگردانی رضا درمشیان و یک سطر واقعیت ساخته علی وزیریان در ترکیه فیلمبرداری شدند و در تمام آنها بازیگران ترک در نقش‌های فرعی و کم اهمیت حضور داشتند.

اما از اواخر دهه نود حضور بازیگران ترکی در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی جدی شد و حالا این بازیگران عهده‌دار بازی نقش‌های اصلی یا دست‌کم پر رنگ در فیلم‌های ایرانی شدند. فیلم‌های مطرب، ‌ جن زیبا، هولیا با حضور بازیگران ترکیه ای در این دهه به نمایش درآمدند.

«جن زیبا» در سال ۹۷ اکران شد که بازیگر ترکی در آن بازی می‌کرد که به واسطه سریال‌هایی که در آنها بازی کرده بود، ‌ برای تماشاگر ایرانی شناخته شده بود. حضور نورگل یشیلچای امید زیادی هم برای فروش این فیلم ایجاد کرده بود که البته موفق نبود. این فیلم در سال ۹۷ کمی ‌بیش از یک میلیارد تومان فروخت که اصلا رقم جالبی نیست.

«مطرب» ساخته ۱۳۹۸ مصطفی کیایی داستان خواننده‌ای قدیمی ‌با بازی پرویز پرستویی است که دیگر اجازه فعالیت ندارد و بالاخره در هفته فرهنگی ایران در ترکیه فرصتی برای اجرای کنسرت پس از سالیان طولانی پیدا می‌کند. این فیلم در سال ۹۸ بیش از ۳۸ میلیارد تومان فروش داشت و یکی از فیلم‌های موفق گیشه بود.

سال ۹۹ هم مرتضی آتش زمزم فیلم «هولیا» را با حضور ویلما الس و هولیا دیکن ساخت که البته سال گذشته اکران شد و حدود ۵ میلیارد تومان فروش داشت. نوروز هم فیلم دیگری بود که سال گذشته در جشنواره فجر اکران شد و علی بوراک سیلان، بازیگر ترکیه‌ای، در آن بازی داشت.

حالا هم مست عشق گروهی از بازیگران ترک را وارد فیلمی‌از سینمای ایران کرده است. اما آنچه در مورد مست عشق متفاوت است این است که این فیلم محصول مشترک ایران و ترکیه است و نه این که تنها از بازیگران ترکیه ای استفاده کرده باشد. فروش نه چندان موفق فیلم هایی که با بازیگران ترکیه‌ای ساخته شدند، ‌این پیام را می دهد که صرف حضور آنها نمی‌تواند دلیلی برای فروش بالای فیلم باشد.

در مورد مست عشق هم دلایل زیاد دیگری برای فروش ۴۷ میلیاردی آن وجود دارد که تنها بخشی از آن بازی ستارگان ترک است. بنابراین فروش بالای آن نمی‌تواند مشوقی برای ساخت فیلم‌هایی با حضور بازیگران ترکیه‌ای قلمداد شود، اما می‌تواند شروعی برای همکاری مشترک با ترکیه باشد.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: بزرگان فرهنگ و ادب و هنر ایران زمین مهمان "مست عشق" شدند (+تصاویر) مست عشق : روایتی متفاوت از عشق با حضور ستارگان دو کشور (+عکس) ادامه رقابت «تمساح خونی» و «مست عشق» در گیشه و آغاز اکران یک اکشن